Artykuły - archiwum
Nr 2/2014 - streszczenia
C. Cruanes, G. Berton, F. Lacroix, S. Méo, N. Ranganathan
Badanie zachowania zmęczeniowego wulkanizatów kauczuku chloroprenowego metodami w podczerwieni w testach jednoosiowych naprężeń
Materiały wysokoelastyczne są szeroko stosowane w przemyśle, np. samochodowym czy lotniczym. W tych zastosowaniach musi być brane pod uwagę uszkodzenie zmęczeniowe, co wymaga zespołu bardzo długich i kosztownych badań. Jednym z głównych celów badań nad tego rodzaju materiałami jest udoskonalenie prognozowania trwałości zmęczeniowej na podstawie krótszych i tańszych testów. W artykule opisano pierwszą część prowadzonych badań, dotyczących zachowania zmęczeniowego próbki w kształcie wiosełka wykonanej z kauczuku chloroprenowego, z wykorzystaniem termografii w podczerwieni. Zdefiniowano dwa nowe parametry termiczne przydatne w analizie zachowania zmęczeniowego. Pierwszym z nich jest szybkość wydzielania się ciepła, określana w pierwszych 1500 cyklach, dająca liniowy przebieg stabilizowanej temperatury próbki. Drugim parametrem termicznym jest liczba cykli do ustabilizowania się temperatury powierzchni próbki. Zmiany w zachowaniu termicznym obserwowane podczas badań zmęczeniowych, przy danym stosunku obciążenia Fmin/Fmax = 0,1, zostały skorelowane ze zmianami zachowania zmęczeniowego.
Tomasz Gozdek, Dariusz M. Bieliński, Mariusz Siciński, Hieronim Szymanowski, Anna Piątkowska, Klaudia Kwiatos
Wulkanizaty z dodatkiem napełniaczy modyfikowanych plazmochemicznie
Dyspersja składników mieszanki w kauczuku jest istotnym zagadnieniem w technologii elastomerów. W wielu przypadkach niska energia powierzchniowa napełniacza potęguje efekt aglomeracji, przekładający się na właściwości mechaniczne wulkanizatu. Wstępne badania dowiodły, że można skutecznie poprawić dyspersję cząstek napełniacza w kauczuku oraz zwiększyć oddziaływania na granicy faz poprzez modyfikację powierzchni napełniacza. W pracy zaproponowano zastąpienie mokrych metod modyfikacji metodą plazmochemiczną. Zastosowana w badaniach plazma niskotemperaturowa pozwala efektywnie modyfikować materiał z dobrą wydajnością oraz bez generowania odpadów, co musi zostać docenione w kontekście zastosowań przemysłowych i dbałości o stan środowiska naturalnego.
Zbigniew Czech, Jagoda Kowalska, Paulina Ragańska, Adrian Krzysztof Antosik
Wpływ nienasyconych fotoinicjatorów benzofenonowych na właściwości poliakrylanowych klejów samoprzylepnych
W niniejszej publikacji omówiono syntezę oraz właściwości sieciowanych promieniowaniem UV rozpuszczalnikowych poliakrylanowych klejów samoprzylepnych. Poliakrylanowe kleje samoprzylepne otrzymano w wyniku rodnikowej polimeryzacji w octanie etylu mieszaniny monomerów: akrylanu butylu, kwasu akrylowego oraz nienasyconych fotoinicjatorów na bazie benzofenonu. Zsyntetyzowane kleje różniły się ciężarem cząsteczkowym oraz polidyspersyjnością. Otrzymane fotoreaktywne kleje rozpuszczalnikowe powlekano na folii poliestrowej, suszono w kanale suszącym 10 min w temperaturze 110°C, a następnie sieciowano pod lampą UV emitującą promieniowanie w obszarze 200-400 nm. Usieciowane poliakrylanowe kleje samoprzylepne charakteryzowały się dobrą kleistością, dobrą adhezją oraz bardzo wysoką kohezją.
Paweł Michalski, Konrad Kwiatkowski
Zastosowanie metody nanoindentacji w badaniach elastomerów uretanowych
Badane w niniejszej pracy elastomery uretanowe i uretanowo-mocznikowe syntezowane były jednoetapowo lub dwuetapowo. Techniką nanoindentacji wyznaczono moduł sprężystości podłużnej (Younga) i twardość oraz dokonano korelacji wyników z twardością Shorea. Opisano metodykę pomiarów oraz dokonano analizy porównawczej otrzymanych wyników. Omówiono otrzymane wyniki w aspekcie budowy chemicznej uzyskanych elastomerów uretanowych.
Artykuły - archiwum (powrót)